Απάντηση του Αστ. Χλωρού

Στις 12 Ιουλίου 2011, έγραψα σε απάντηση σχετικού άρθου:

« η χορηγία της ΔΕΥΑΛ» Κάθε Δημοτική επιχείρηση ή κοινωφελής οργανισμός έχει σκοπό να παρέχει υπηρεσίες προς όφελος των πολιτών, κατ΄ εξοχήν πάνω στο αντικείμενό του. Μπορεί όμως και πρέπει, όταν το επιτρέπουν τα οικονομικά, οι υπηρεσίες να επεκτείνονται και σε ό,τι γενικά έχει σχέση με την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, ως ανταποδοτικά οφέλη. Τέτοιες υπηρεσίες αναμφισβήτητα είναι ότι έχει σχέση με τον πολιτισμό. Στην περίπτωση της αγοράς, από τη ΔΕΥΑΛ, φωτογραφιών του Θεσσαλικού Θεάτρου, είναι σίγουρα μια αξιέπαινη προσπάθεια ενίσχυσης μιας κοιτίδας πολιτισμού, για να μπορέσει να συνεχίσει το ανεκτίμητο έργο του, που δόξασε και δοξάζει την πόλη μας. Στην ουσία ο τελικός αποδέκτης είναι η Λάρισα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες, η διοίκηση της ΔΕΥΑΛ, ενήργησε σωστά και νομίζω της αξίζουν συγχαρητήρια. Είναι αναμφίβολα μια έξυπνη και «νόμιμη χορηγία. (ίσως θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη)

Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα.
Πρέπει κάποτε να αποδίδονται και τα εύσημα.

Το έστειλα, σαν σχόλιο στο Larissa- antinews, αλλά δεν αναρτήθηκε.

Το κοινοποίησα και το ανάρτησα στο ιστολόγιό μου (asterios.choros.eu/blog).

Σήμερα διάβασα την είδηση για τη «χορηγία της ΔΕΥΑΛ» στην ΑΕΛ..

Δυο λέξεις μόνο: άλλο Θεσσαλικό Θέατρο και άλλο ΑΕΛ του Πηλαδάκη.

Ούτε φτύνουμε, ούτε κουλουτούμπες κάνουμε.

Πολύ περισσότερο δεν προσκυνούμε κατουρημένες ποδιές.

Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα.

Πάντως, μετά από αυτό,  δεν μπορώ να παραβλέψω ότι τα κίνητρα της διοίκησης  της ΔΕΥΑΛ δεν είναι ο πολιτισμός. και ο τελικός αποδέκτης σίγουρα δεν είναι η Λάρισα/

Εκείνο που δεν ρωτήσατε είναι: «ποιοι θα πάνε στο γήπεδο;»

Αστ. Χλωρός.