Βγήκαν τα «διαφημιστικά» μαχαίρια

Με αφορμή την διαφημιστική καμπάνια του Επιμελητηρίου Λάρισας, ο διαφημιστής Παναγούλης Αποστόλης, από το προσωπικό του blog, τα «χώνει» στο επιμελητήριο κάνοντας λόγο για «κολληγιές» και θέτει θέμα ηθικής τάξης και δεοντολογίας. Τα βέλη του στρέφονται ανοιχτά (χωρίς να το κατονομάζει) και προς το διαφημιστικό γραφείο (του Γιουρμετάκη) που ανέλαβε την καμπάνια.

Και για διαφημιστή επιλέγουμε ….τον δημοσιογράφο (http://code-communication.blogspot.com)

Το Επιμελητήριο Λάρισας ανέθεσε πριν από λίγες μέρες, την διαφημιστική εκστρατεία  υποστήριξης των τοπικών προϊόντων,  σε εταιρία δημοσιογράφου – διαφημιστή, παρακάμπτοντας όλες τις λοιπές και κατά κύρια δραστηριότητα διαφημιστικές επιχειρήσεις της πόλης. Δεν είναι πρωτόγνωρη συμπεριφορά από μεριάς δημόσιου φορέα και δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που ενοχλήθηκα.  Ενοχλήθηκα από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Την κατακρίνω δημόσια –στο μέτρο που με αφορά- γιατί δεν μπορώ σιωπηρά να παρακολουθώ αυτές τις «κολληγιές». 

Πέρα από την στέρηση του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ δικαιώματος να συμμετέχω σε μια διαδικασία επιλογής  ως διαφημιστικό γραφείο έχει τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο επιμελητήριο, υπάρχει κυρίως ένα θέμα ηθικής.

1. Τι είναι πιο ηθικό για έναν φορέα; Να αναθέτει το έργο της διαφημιστικής καμπάνιας στον δημοσιογράφο που ενδεχομένως καλύπτει δημοσιογραφικά τη δραστηριότητά του και είναι και λίγο διαφημιστής (πότε;;;) ή να απευθυνθεί σε όλες τις επιχειρήσεις διαφήμισης της πόλης, μέσω της Ένωσης τους, -και στον δημοσιογράφο-διαφημιστή φυσικά - με ανοιχτή πρόσκληση;

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Από τη μια έχουμε την ευκολία των υπευθύνων να φέρνουν πάντα τις καταστάσεις στα μέτρα τους, να τις διαχειρίζονται με τον τρόπο που αυτοί εκτιμούν ως σωστό, εντός των τειχών μεταξύ γνωστών και φίλων, με βάση τις δικές τους αντιλήψεις για το τι είναι σωστό και τι είναι πρέπον. Κι απ’ την άλλη μεριά βρίσκεται η διαβεβαίωση ορισμένων «επαγγελματιών» ότι γενικώς «όλα τα σφάζω και όλα τα μαχαιρώνω» (κυριολεκτικά τις περισσότερες φορές)

Σήμερα, ως κοινωνία, βιώνουμε μια κρίση αξιών στην οποία ανάλογες συμπεριφορές έχουν συμβάλλει  σημαντικά. Θα μου πείτε, αυτό είναι ελάχιστο μπροστά σε άλλα παρόμοια που έχουν  γίνει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Λυπάμαι αλλά Διαφωνώ. Δεν χρειάζεται να είναι το Βατοπέδι ή το υποβρύχιο ή το αποθεματικό Ταμείου. Εδώ το μέγεθος δεν μετράει. Και για την ανάθεση ενός φυλλαδίου ή του γραφείου Τύπου ή μιας εκστρατείας πληροφόρησης, η διαδικασία οφείλει να είναι ανοιχτή, διαφανής και να σέβεται την επαγγελματική ιδιότητα και επάρκεια  αυτού  που τα αναλαμβάνει

2. Είναι ηθικό για έναν φορέα όπως το Επιμελητήριο να τροφοδοτεί με δουλειές ή η Ένωση συντακτών να ανέχεται, όσους ανερυθρίαστα δηλώνουν και Δημοσιογράφοι και διαφημιστές; Η δουλειά του δημοσιογράφου βρίσκεται απέναντι από αυτή του διαφημιστή. Άλλο η είδηση, άλλο η γνώμη, για τα οποία μιλάει ο δημοσιογράφος και  άλλο η πληρωμένη διαφήμιση και η εμπορική συμφωνία που είναι το αντικείμενο του διαφημιστή. Όταν τα όρια μεταξύ τους χάνονται δημιουργείται πρόβλημα . Για το προϊόν ή την υπηρεσία που στερείται μιας σοβαρής επαγγελματικής προώθησης. Για τον δημοσιογράφο που σταδιακά στερείται αξιοπιστίας .

Η διπλή ιδιότητα διαφημιστή δημοσιογράφου είναι πονεμένη και παλιά ιστορία Για να βοηθήσω την μνήμη κάθε δημοσιογράφου που θα διαβάσει το σημείωμα αυτό η διάκριση της ιδιότητας του διαφημιστή από αυτή του δημοσιογράφου επιχειρείται σε κάθε διακήρυξη δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος είτε μιλάμε για τις εθνικές ενώσεις συντακτών είτε για διακηρύξεις παγκόσμια σεβαστές όπως αυτές του Μπορντώ και του Μονάχου που επισημαίνεται ότι «θα πρέπει να μη συγχέεται  το επάγγελμα του δημοσιογράφου με εκείνο του διαφημιστή και του προπαγανδιστή» και πολύ δε περισσότερο ο δημοσιογράφος «Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αργομισθία ή επ’ αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητά του σε Γραφεία Τύπου, δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβόλω την επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του.»

Το επιμελητήριο Λάρισας πιστεύω ότι χωρίς πολλή σκέψη υπέπεσε σε ατόπημα όπως και άλλοι δημόσιοι φορείς στο παρελθόν. Η Ένωση εταιρειών διαφήμισης και επικοινωνίας Λάρισας πιστεύω ότι θα πρέπει αν μη τι άλλο αυτό να το επισημάνει στη διοίκηση του Επιμελητήριου. Για την Ένωση Συντακτών ή όποιο άλλο αρμόδιο όργανο από μεριάς δημοσιογράφων έχω περιέργεια να δώ αν θα υπάρξουν αντιδράσεις ….