Διατριβή

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να γράψεις ένα άρθρο 323 λέξεων, το οποίο αφορά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πόλης χωρίς να χρησιμοποιήσεις ούτε μια φορά τη λέξη δήμος. Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την ικανότητα, αλλά και να ρωτήσουμε:

Για την αναρχία που επικρατεί στην πόλη ποιος ευθύνεται; Μήπως αρμόδια για το πρόβλημα είναι η δημοτική αστυνομία; Ποιος τη λογαριάζει όμως, όταν ακόμα και στην περίπτωση που θα βεβαιώσει μια παράβαση, σε λίγες μέρες θα «σβηστεί» με εντολή κάποιου αντιδημάρχου; Ολόκληρη φάμπρικα είχε στηθεί προεκλογικά, θυμηθείτε ποιος δημοτικός σύμβουλος του Τζανακούλη πήρε τους περισσότερους σταυρούς για να καταλάβετε.

Ποιος «εξέθρεψε» το φαινόμενο των ανεξέλεγκτων τραπεζοκαθισμάτων ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του δήμου από τον σχετικό φόρο; Ποιος νομιμοποιεί αυτό το καθεστώς, όταν ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κάθεται σε παράνομα τοποθετημένο τραπέζι; Μήπως για όλα τα παραπάνω φταίει ο Βολταίρος;

Η πόλη τα τελευταία χρόνια, έχει εναποθέσει τις τύχες της σε μια παρέα, αμόρφωτων κοινωνικά ανθρώπων, ο πολιτισμός των οποίων ξεκινάει από τον καφέ στο «πρώτο τραπέζι» και τελειώνει στο παζάρι και το λουκάνικο της Τσικνοπέμπτης. Κρίμα, για μια πόλη που είχε όλες τις προδιαγραφές (θέατρο, ποτάμι, ιδανική για ποδήλατο, κ.α.) να γίνει πρότυπο, αλλά χάνοντας τα σημαντικότερα (δέκα) αναπτυξιακά χρόνια, κατάντησε κακέκτυπο. 

Με έργα βιτρίνας στο κέντρο και παρατημένες συνοικίες, με τα γλέντια και τα πανηγύρια να βρίσκονται σε πρώτη προτεραιότητα εν αντιθέσει με το αρχαίο θέατρο, με βαμμένα πεζοδρόμια αντί για σύγχρονους ποδηλατοδρόμους και μ’ έναν δήμαρχο να ασχολείται με τις υδρομετρήσεις της ΔΕΥΑΛ, παρουσιάζει τη σημερινή τραγική εικόνα. Και όλα αυτά να αντιμετωπίζονται «εξ απαλών ονύχων» από την «αρχαιότερη» εφημερίδα της πόλης μας. Αυτό μας αξίζει τελικά;

Διαβάστε το “επιστημονικό πόνημα” και βγάλτε τα συμπεράσματα σας.

Αδιάβατη πόλη, την έχουν καταλάβει τα τροχοφόρα

 Καμία εφαρμογή δεν βρίσκει στους πεζόδρομους και τα κεντρικά πεζοδρόμια της Λάρισας η περίφημη ρήση του Βολταίρου «η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Το αντίθετο φαίνεται να ισχύει, το «παρκάρω όπου γουστάρω, όπως με βολεύει κι οι υπόλοιποι κόψτε το λαιμό σας».

Απερίγραπτη η κατάσταση στο κέντρο της πόλης, Γολγοθάς πολλές φορές η μετακίνηση για τους αδύναμους. Ηλικιωμένοι, μητέρες με παιδικά καρότσια, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα τραβούν καθημερινά των παθών τους τον τάραχο.

Και δεν είναι μόνο τα ακίνητα εμπόδια. Κολώνες διάφορες, κουτιά οργανισμών, αντικείμενα που αφήνονται προσωρινά κάπου για να μονιμοποιηθούν σιγά-σιγά εκεί. Δεν είναι τα τραπεζοκαθίσματα που απλώνονται ασυγκράτητα, μπλοκάροντας τη διέλευση στους τραπεζόδρομους της καφετεριούπολης. Τα διαρκώς μετακινούμενα τροχοφόρα είναι ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στη μετακίνηση των πεζών. Πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα.

Δίκυκλα, δίκυκλα, δίκυκλα παντού. Μηχανάκια και μηχανές κάθε κυβισμού, αραγμένα οπουδήποτε σε πεζοδρόμια, πεζοδρόμους και πλατείες. Όταν βέβαια δεν κινούνται σ’ αυτούς τους απαγορευμένους χώρους. Η απαγόρευση είναι ίσως που κάνει βιαστικούς τους οδηγούς τους, οι οποίοι κινούνται με επικίνδυνες ταχύτητες ανάμεσα στους πεζούς.

Αλλά και τα αυτοκίνητα, με οδηγούς απελπισμένους, ηττημένους στο καθημερινό παιχνίδι αναζήτησης μιας θέσης στάθμευσης, βρίσκουν απάγκιο στο ζωτικό χώρο των πεζών. Το καβάλημα πεζοδρομίου με τις δύο ρόδες θεωρείται πλέον πταίσμα, μπροστά στους ασυνείδητους που για την προσωπική τους διευκόλυνση ανεβαίνουν και παρκάρουν ακόμη και πάνω στην πλατεία. Αυτοκίνητα μικρά και μεγάλα, ευέλικτα που τρυπώνουν παντού αλλά και δυσκίνητα που επιτυγχάνουν να τακτοποιηθούν με την άνεσή τους. Οχήματα σταματημένα κάθετα στις διαβάσεις πεζών τις καθιστούν αδιάβατες.

Αλλά και μικρά ή μεγαλύτερα φορτηγά, επαγγελματικά αυτοκίνητα, παραβιάζουν διαρκώς τα οριζόμενα από τον ΚΟΚ για τις φορτοεκφορτώσεις. «Τη δουλειά μας θέλουμε να κάνουμε κύριε...» κι όποιος ζορίζεται... κοντά είν’ ο Πηνειός. Ο καθένας όπως βολεύεται, αδιαφορώντας παντελώς για τους υπόλοιπους.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις όμως παραβίασης των κανόνων λειτουργίας της πόλης, υπάρχουν εντεταλμένες αρχές που έχουν ως αποστολή την επιβολή τους.

Σ. Ζ.